کام رنج است،
ناکامی رنج است.
– بودا
همانقدر که برطرف شدن نیازها طبیعت و خاصیت بشری است، برطرف نشدنشان هم طبیعت و سرشت بشری است.
اگر بخواهم اسبِ سرکش این دوگانه را کمی رام کنم، میگویم باید پذیرفت و آسوده گذشت از اندوه و خشم برآمده از برطرف نشدن بسیاری از نیازها.
دنیا چنین چیزی به ما بدهکار نیست، اگرچه تشنگی و ولع آزارندهاش در ما همیشه زنده و شعلهور است.
راه دوم برای فرونشاندن این حرصِ وحشیْ تکاپو برای برطرف کردن چند نیاز بسیار محدود است و رضا دادن به همانها.
وقتی گسترهی نیازها و بنابراین لذتهایمان را محدود میکنیم، باید با چیزی دیگر جبرانش کنیم. راهش این است که عمق و خلاقیت بیشتری در همان چند نیاز محدودِ انتخابی ایجاد کنیم. اینطوری بخشی از سوگِ تنوعطلبی را میتوانیم آرام کنیم.
بهنظرم مهمترین سود این توافق این است که دست سر خودمان برمیداریم، خودمان را سرزنش نمیکنیم و دیگر انتظار بیجا و مخرب از خودمان نداریم.
وقتی بدانیم کیستیم و چه چیزی و چهقدر از زندگی میخواهیم، وقتی با خودمان توافق کنیم هنگامی که به آن رسیدیم به خودمان قبالهی رضایت و آزادی بدهیم، و خارخارِ حرص و طمع برای ناخنک زدن به دیگر چیزها و نیازها را ببینیم و بپذیریم، ولی برایش گردن نگذاریم و تنها به برنامهها و نیازهای از پیشتعیینشده برسیم و با آنها خوش باشیم، زندگی پُر از فراوانی و موهبت میشود.
جستارهای پیشنهادی:
2 دیدگاه روشن کمنیازیْ موهبت است
سپاسگزارم
زنده باد صابر عزیز