دوباره برنامه نوشتن از شب قبل را شروع کرده‌ام.
این‌طوری می‌دانم کل روز چه‌کارهایی باید بکنم.
مدت اخیر که افسردگی رُسَم را کشیده بود، نه تنها برنامه ننوشتم، بلکه کمتر توانستم به کارهایم برسیم.
یک ترفندک
گویی که عضلاتم را تحلیل رفته باشد، حوصله شروع کار نداشتم.
بنابراین، آمدم و با یک گفت‌وگوی درونی با خودم وارد مذاکره شدم.
به خودم گفتم:
برای هر فقره کار در فهرست، تنها ده دقیقه زمان خرج کن. شروع کن و ده دقیقه ادامه. بعدش اگر نخواستی، رها کن.
تا اینجا که خوب جواب داده. بیشتر از ده دقیقه هم ادامه داشته (امیدوارم ذهنم نشود و از ادامه‌ی این ترفند مرا منصرف نکند).
این جستارها در گفت‌وگوی کمک‌کننده‌اند:
