ما از طریق گناه یاد می‌گیریم. این‌طور به معصومیت برمی‌گردیم.
رابرت شکلی
این جمله را طور دیگری بخواهیم بگوییم این‌طور می‌شود که اگر کسی تاریکی را ندیده باشد، چطور می‌تواند را نور را بشناسد؟
در عین حال، این جمله مجوزی برای بی‌بندوباری و اشتباهات مکرر نیست، بلکه آغوشی است مهربان و معلمی است دلسوز.
این جمله دستی به نوازش به سر آدم می‌کشد و می‌گوید ایرادی ندارد اگر اشتباهی مرتکب شده‌ای؛ تو انسانی و حق داری اشتباه کنی.
حالا کار تو غصه خوردن برای خطایت نیست، بلکه باید بیندیشی که این خطا چطور می‌تواند تو را به معصومیت برساند؟
چطور می‌توان این اشتباه را آجری کرد بر عمارت رستگاری؟
حق و انتخاب
جیمز کلیر، نویسنده‌ی کتاب عادت‌های اتمی، جمله‌ی جالبی در مورد عادت‌سازی دارد. می‌نویسد:
یک بار اشتباه ممکن است پیش بیاید، ولی دومین اشتباه یک انتخاب است.
این نگاه در مورد اشتباهات هم صادق است:
اولین اشتباه حق انسان است،
و دومین اشتباه انتخاب او.
البته آدم حق دارد از حق انتخابش استفاده کند و بارها یک خطا را تکرار کند. ولی بداند که عقوبتی برای هر خطا و اشتباه در کار خواهد بود و این انتخاب‌ها روزی تمام می‌شود.
آن روز دیگر نه حقی داری و نه انتخابی. هیچ نداری.
بیم چنین روزی باید آدمی را هشیار کند.
جستاری در مورد خودپذیری:
