نیچه در کتاب فراسوی نیک و بد (پیشنهادم ترجمه‌ی آشوری است) می‌گوید:
گر دیری به مُغاکی [چاهی] بنگری، مغاک نیز در تو خواهد نگریست.
گر دیری به مغاگی بنگری یعنی چه؟
نیچه در این جمله درباره‌ی تاثیر و تاثر حرف میزند. حرفش این است اگر بر چیزی اثر بگذاری، آن چیز نیز در تو اثر خواهد کرد.
اگر به کسی بگویی دوستت دارم و روی عواطفش اثر بگذاری، عواطف تو نیز به نحوی متاثر خواهد شد.
با ابراز علاقه به کسی (و علاقه‌مند کردن او به خودت)، او را در برابر خودت آسیب‌پذیر می‌کنی. فروید می‌گوید هرگز به اندازه‌ی زمانی که عاشقیم، در خطر نیستیم.
اما بهتر است بدانیم این خطر یک‌طرفه نیست. وارد رابطه‌ی صمیمی شدن و معشوق داشتن، خودش تو را در معرض خطر و آسیب قرار می‌دهد.
تو به کسی که گفتی دوستت دارم قطعا آسیب خواهی زد و از او نیز آسیب نوش خواهی کرد.
بنابراین، مهم است بدانیم روی چه چیزی اثر می‌گذاریم و چگونه اثری رویش می‌گذاریم. چون خودمان نیز همان تاثیر راخواهیم پذیرفت، اما از سوی مخالفش.
جستارهای پیشنهادی:
- نجات گله یا گرگ
- نقد نمایشنامه‌ی بالاخره این زندگی مال کیه؟
- دشواری مطلوب و بلوغ فکری
- کشف خود، نه تغییر خود
- کتاب بیگانه: جستارهایی در خوداندیشی + دانلود رایگان
- خوداندیشی و خودشناسی چیست؟ + وبینار رایگان هفتگی
یادداشت نهستِ عزیز:
