
خود واقعی، آخرین سنگر
خود واقعی آخرین و مهمترین سنگر آدمیزاد در زندگی است و متاسفانه سنگری است که بیش از هر چیز دیگری ساده از دست میرود. بیدلیل از واژهی سنگر استفاده نمیکنم، چرا که اصیل زیستن نیازمند مقاومت و نبرد است. نیروهای بسیار قدرتمند و متعددی در هستی در کارند تا ما را شکل خودشان بکنند. ساده است باختن به این نیروها.
رسیدن به خود
این باختن هم صفر و یکی نیست، بلکه پیوستار است. هر یک از ما میزان مشخصی از خودباختگی داریم که درجاتی از آن طبیعی است، اما باید مراقب بود کجا داریم بخش زیاد یا حتی تمام هستیمان را میبازیم.
یکی از سلاحهای موثر برای مراقبت از سنگر تعیین آن چیزهایی است که برایمان مهماند و در اولویت. هر چیزی که در فهرست مهمهای ما نباشد نه توجهی باید بهش کرد و نه باید گذاشت که اثری بر زندگی ما بگذارد. انرژی فکری زیادی میبرد ساخت و استفاده از این سلاح، اما آخرین چارهی ما برای حفظ آخرین سنگرمان در اصیل زیستن است.
جستارهای پیشنهادی: