
ظاهرا بیاهمیت
بدبیاری هیچوقت تنها نمیآید.
بورخس
این جمله مرا یاد فیلم دربارهی الی… انداخت. فیلم اساسا نمایشگر موقعیتهایی است که دروغهای بهظاهر بیاهمیت سنگ بنای تراژدیای میشود با تلخی بیپایان. شخصیتهای فیلم دروغهایی میگویند که ظاهراً چندان مهم نیست – الی به مادرش در مورد سفر با همکارانش و سپیده در مورد آزاد بودن ویلای همیشگی. اما شرایط طوری پیش میرود که همین دروغهای به ظاهر بیاهمیت راه میدهد به دروغهای بزرگتر و جدیتری که رنگوبوی جنایت میدهد.
اثر موقعیت بر معنی رخدادها
رفتارها و اشتباههای ما در زندگی ممکن است گاهی هیچ اثری نداشته باشد، ولی این «موقعیت و شرایط» است که تعیین میکند کدام رفتار بشود سنگ بنای چیزی بسیار عظیم و شاید هولناک.
اینکه جناب بورخس گفته بدبیاری هیچوقت تنها نمیآید اشاره به گردهمایی نیروهایی دارد که از کنترل ما خارج است و ما را به جایی میبرد ورای خیالاتمان. امیدوارم هیچکدام هرگز در چنین شرایطی قرار نگیریم، ولی زندگی بالاخره یک جایی یقهمان را میگیرد. پیشنهاد خاصی برای این موقعیت به نظر من نمیرسد، جز همانی که حضرت حافظ سروده: مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش.
اگر تجربهی مشابهی داشتهاید یا پیشنهاد خاصی دارید، من و دوستان این وبلاگ مشتاقیم بخوانیم.
در باب معنی: