خیر!
چون دغدغه‌ی سینما بازتولیدِ نعل‌به‌نعل واقعیت نیست.
برعکس، فیلم درباره‌ی ساختنِ دنیایی است که هنوز وجود ندارد؛ و تنها انسان قادر به خلق حقیقتی تازه و مستقل است، آن هم از دلِ هیچ!
(ماشین در بهترین حالت می‌تواند تقلیدی یک‌دست و بی‌مزه از چیزهای موجود به‌دست دهد.)
ضمن این‌که، در کاری مثل هنر، لغزش‌های انسانی ممکن است مهم باشند و چیزی بنیادین از ناخودآگاه بشری را بازیابی کنند، اما خطای ماشین، نقص چند خط کد محسوب می‌شود.
به زبان سوزان سانتاگ، منتقد چیره‌دست سینما و ادبیات: «عناصر مبهم و ناقض درونی باعث زنده ماندن آثار در طول دهه‌ها می‌شود و سال‌ها پس از زمان رویداد، ما را به تلاش برای درک آن وا می‌دارد.»
منبع: روشی در نقد، از کتاب دیالکتیک نقد
