خوبم اما
اگر فکر کنم
گریه‌ام خواهم گرفت
سیامک تقی‌زاده
کنار درخت زیتون
دوست دارم دور شوم، مثل این شعر
این شعر خیلی دور است. دور از آدم‌ها.
از آدمی که «فکر می‌کند» باید دور شد، به‌ویژه اگر آن آدم، خودِ آدم باشد.
خوب است آدم بدون فکر خوب باشد. ولی این موهبت ارزانی همه نیست.
کسی که کارش کلمه است
زنجیر است به فکر
محکوم است به گریه
کلمه‌کار
مغلوب است به بقا
