اگر پیروزی با جزئیات گفته شود، نمی‌شود از شکست تشخیصش داد.
– ژان پل سارتر
شاید برای همین است که نویسنده‌ها، هنرمندان و کسانی که زیاد فکر می‌کنند، همواره درگیر اختلال‌هایی نظیر «خود‌بی‌ارزش‌پنداری»اند.
رالف والدو امرسونِ جستارنویس جمله‌ی مناقشه‌برانگیزی دارد که می‌گوید: «طبیعت از حساب‌گران بیزار است.»
می‌شود این‌طور برداشت کرد که باید عقل را مرخص کرد و صرفا غریزی زیست. مثلا وقتی به هدفت رسیدی، پرچم «پیروزی» را محکم بکوبی و قائله را بخوابانی.
اما کسی که دچار نفرین کلمه‌کاری و اندیشه‌ورزی‌ست، دنبال آرامش نیست. او «راوی دست‌اندازهای زندگی» است.
به زبان آرتور کریستال، نویسنده‌ها زندگی می‌کنند تا بتوانند بنویسند. برای همین، برخی از آدم‌ها بخت‌شان این‌طوری ضرب شده که تا ابد غرق در جزئیات بی‌نهایت زندگی باشند، طوری که نتوانند تشخیص دهند در چاه‌اند یا در بالاترین طبقه‌ی یک هتل.
قصدم نه قضاوت است و نه آموزش، فقط راوی سبک زندگی آدم‌های غریبی هستم که بارِ هستی کمی گران‌تر از دیگران روی دوش‌شان ایستاده و در بحرِ مشتی کلمه‌اند برای روایت بختِ عجیب‌شان.
جستارهای پیشنهادی:
