هویت، احساس ارزشمندی و اهداف‌مان را باید از احساسات جدا نگه داریم. ممکن است ناراحت، افسرده و خشمگین باشیم، ولی هویت ما همیشه دست‌نخورده باقی می‌ماند. در واقع، هنگام غم بی‌ارزش نیستیم، تنها غمگینیم.
یکی از بروز و نمودهای این نوع نگاهِ سازنده در زندگی انجام کارها و پیگیری اهداف و برنامه‌های روزانه است؛ درست همزمان با تجربه‌ی احساسات تلخ و دشوار. زندگی یک بازی مدت‌بلند است و نباید به ناکامی‌های موقت واگذارش کرد.
بلوغ یعنی با حال خراب هم بتوانیم به ساختنِ زندگی ادامه دهیم.
